زندگی که با کار کردن یک از اعضای خانواده نمی‌چرخد. گرانی و مشکلات اقتصادی باعث شده تا زن و شوهر در بیرون از خانه کار کنند و درآمدی داشته باشند. یا حتی دختران و پسران مجرد کمک خرج پدر باشند. اما نبود شغل مناسب و اوضاع بد بیکاری باعث شده تا زنان در دوران اشتغال خود با موانع ویژه‌ای روبرو شوند. زنان فرصت کمتری جهت مشارکت در بازار کار دارند و یا مجبورند مشاغل با کیفیت پائین‌تر را قبول کنند و یا از حقوق ومزایای پائین تری نسبت به مردان برخوردار هستند.
این در حالی است که ماجرای حقوق‌های بسیار پایین‌تر از نرخ تعیین‌شده توسط شورای عالی کار به یک شهر و دو شهر یا یک استان خاص ختم نمی‌شود. «شهناز» فارغ‌التحصیل مهندسی کامپیوتر است که از ۷ و نیم صبح تا ۱۲ و نیم ظهر و در شیفت عصر هم از ۵ تا ۸ در نمایندگی یکی از بیمه‌های معروف مشغول به‌کار است. متولد و ساکن «مسجدسلیمان» در استان خوزستان است که ماهانه ۳۰۰ هزار تومان دستمزد می‌گیرد. او می‌گوید: «اول این‌که دختر با پسر فرق می‌کند، چون در حالت کلی بار مالی خانواده روی دوش دختر نیست. می‌دانم که در تهران یا حتی همین اهواز دختر‌ها دنبال حقوق بهتر هستند و شرایط در شهرهای بزرگ فرق می‌کند، ولی مثلا در مسجدسلیمان یا دزفول و شوشتر وضع کار دختران همین است. همین مغازه بغلی، دوستم با لیسانس حسابداری ۸ و نیم تا ۲ عصر و ۴ تا ۹ شب کار حسابداری می‌کند و ماهی ۲۰۰ هزار تومان می‌گیرد. مجبوریم و چاره دیگری نداریم.»
شهناز می‌گوید که به‌واسطه کار پدرش دفترچه تأمین اجتماعی دارد، ولی اگر این دفترچه نبود از کارهای خصوصی امکان پرداخت بیمه و دریافت دفترچه برایش وجود نداشت: «هیچ‌کس بیمه نمی‌کند مگر فامیل نزدیک صاحب‌کار باشی یا این‌که طرف خیلی وجدان داشته باشد. هر ۶ ماه یک‌بار ما قراردادی را امضا می‌کنیم که در آن نوشته حقوق برابر قانون کار است و حق بیمه مان را هم به‌طور نقدی دریافت می‌کنیم، از ما چک یا سفته هم می‌گیرند که یک‌وقت شکایت نکنیم یا اگر شکایت کردیم این چک‌ها را به اجرا می‌گذارند.»
مشکلات کار زنان از یکسو و رشد آمار بیکاری آن‌ها از سوی دیگر تبدیل به یکی از دغدغه‌های جدی برای اشتغال زنان شده است. طبق نتایج آمارگیری نیروی کار، نرخ مشارکت اقتصادی و نرخ بیکاری زنان به ترتیب از ۱۷ درصد و ۱۷. ۱ درصد در سال ۱۳۸۴ به ۱۳. ۳ درصد و ۱۹. ۴ درصد در سال ۱۳۹۴ رسیده است که نشان از افزایش شکاف جنسیتی و کاهش شانس زنان برای حضور در بازار کار ایران طی سالهای اخیر دارد. از طرفی نتایج بیانگر این نکته است که علیرغم کاهش میزان مشارکت اقتصادی زنان، مشاغل زنان به ویژه زنان دارای تحصیلات عالی کیفی‌تر و تخصصی‌تر شده است.
با بررسی روند اشتغال بانوان طی ۱۰ ساله ۸۴ تا ۹۴ می‌توان به این نتیجه رسید که در کنار برخی عوامل نظیر مسائل فرهنگی، دستمزد پائین‌تر زنان نسبت به مردان، مردانه بودن برخی مشاغل، مسئولیت‌های خانه و فرزندآوری و … سایر موارد، چون پرداخت یارانه‌ها که به نوعی موجب جبران بخشی از هزینه‌های زندگی به ویژه در مناطق روستایی شده است و همچنین کاهش تمایل کارفرمایان در خصوص به کارگیری زنان به دلیل تصویب برخی قوانین و مقررات حمایتی از زنان شاغل (مانند افزاش مدت زمان مرخصی زایمان) در کاهش نرخ مشاکرت اقتصادی و افزایش نرخ بیکاری زنان طی این سال‌ها بی تأثیر نبوده است.
منبع:سایت فردا
